شعر و خاطرات

ای صفای گل ِ خورشیدِِ رُخـَت کنعانی       خطِ ابروت ، پراز معجزه ی پنهانی

طرحت از حور و بهشت وپری وعشق وغزل       گرچه ترکیب تو را ساخته اند انسانی

هرچه اندوخته ام بود زتقوی وادب       سوخت درشعله ی لب های تو با آسانی

آن که روی تو ندیده ست ، کجا می داند       حالت عشق ِمن ومعنی ِسرگردانی؟ !

بوس بوس ِ قطراتِ عرقت می کارد       باغی ازماه ، درآیینه ای از پیشانی

زیر ِ کندوی پرآشوبِ سیاهِ مژه هات       چشم هایت عسل ِخالص ِ دشتستانی

پری ِ گمشده ی خاطره ی کودکی ام !       ببرم باز به آن سوی ِ پریشان جانی

شعرها گفتم وشایسته ی روی تو نبود

شعرهایم همه پیش ِ قدمت قربانی

برازجان – شهریور1390